Terwijl we lekker samen in het bos lopen voel ik een vleugje weemoed. Nien is morgen jarig. Ze wordt vier. VIER! Hoe dan?! Het is een leeftijd waarop er van alles verandert voor haar. Niet dat ze dat door lijkt te hebben, maar ‘achter de schermen’ zijn wij al maanden (!) bezig met al die dingen. Een nieuwe plek voor overdag in de samen-naar-school-klas van Stichting KOOS. Deze plek heeft andere tijden dan De Boshoeve nu en vraagt dus ook een andere indeling bij ons thuis. Daarnaast groeit Nien uit haar kinderstoel, uit de autostoel en uit haar bed. Nog niet uit de luiers – qua maat wel bijna, maar qua noodzaak niet – dus daar hebben we ook nog wat voor te regelen.

Allemaal praktische zaken die normaal gesproken geen gedoe opleveren.

Voor Zoë kozen we een school, was er plek voor haar en ging ze daarnaartoe zodra ze 4 was. Punt. Er was later ook plek op de BSO. Zoë kan gewoon vooruit in haar TripTrap, in een nieuwe autostoel en een mooi, nieuw, zelfgemaakt bed. Het leven is zo anders voor haar. Of voor Nien, het is maar vanuit welk perspectief je kijkt.

Eén ding is er niet verschillend: de hoeveelheid liefde die wij voor die twee meisjes hebben, aan hen geven en ook van ze krijgen! Want, ja je krijgt er heel vaak ook heus veel voor terug! 😛 Die schaterlach, die intense knuffel en een ‘Ik vind je lief, mama!’ zijn goud waard.

Even terug naar onze wandeling van vanmorgen.

In het bos, met van die grote, oude bomen. Diepgeworteld in de aarde. Juist door al die wortels kunnen ze zo hoog groeien. Daar zag ik deze week een heel mooi plaatje van op insta (natuurlijk nooit meer terug te vinden), van een heel klein plantje dat boven de grond uitkwam met onder de grond een megagroot ‘netwerk’ van wortels. De tekst erboven was zoiets als: ik ben maar zo klein, hoezo groei ik niet? Which is definitely not true als je dus echt kijkt, verder kijkt.

Die drie dingen samen, Nien haar verjaardag, dat plaatje op insta én de bomen in het bos, brachten mij tot het volgende: ik hoop zó dat m’n lief en ik de (voedings)bodem zijn waarin Nien kan wortelen. Want door goed te wortelen kan ze groeien. Dat geldt overigens net zo voor onze lieve Zoë.

Ik heb het gevoel dat we daarin best goed slagen. Juist door er nu voor haar te zijn. Onverdeeld aanwezig. Samen dit avontuur van de opname doen. Zowel thuis met Zoë, als hier met Nien. Aandacht hebben voor die meisjes, want het is niet zomaar iets en heeft ongemerkt ook best veel impact. Juist die aandacht voor hen hebben, maakt denk ik het verschil. Lijkt het soms zelfs alsof er niks aan de hand is. Wij zijn er. Als basis. Samen. Diep geworteld. Zodat we hen kunnen dragen. Kunnen laten zien hoe wij denken dat het goed is en met de focus op dat wat belangrijk is: aandacht voor elkaar en deze unieke situatie waarin we zitten.

Vieren we morgen hier een feestje voor dat grote, kleine meisje dat dan vier jaar oud is. Vier! Ik wens je heel veel wortels lieve Nien, zodat je volledig op je eigen tempo zo hoog kunt groeien als je maar wilt.