In intense situaties zoals waar wij nu in zitten*, gebeuren er altijd interessante dingen. Dingen die je van tevoren niet kon zien aankomen. Niet had verwacht. Zo zijn er al die superlieve berichtjes, dat onverwacht fijne telefoontje en worden er zelfs cadeautjes en kaartjes naar Zoë gestuurd. Zo ontzettend lief!!!
In het heetst van de strijd leer je de mensen om je heen echt kennen.
Het lijkt alsof er allerlei sluiers wegvallen in tijden van ‘crisis’ en hierdoor verbindingen nog duidelijker zichtbaar zijn. Voelbaar zijn. Dat werkt twee kanten op overigens, maar wat ik vooral ervaar: het web van al die lieve mensen om ons heen, dat is zo groot. Zo stevig. Zo intens mooi. Het glinstert, het straalt en is gevuld met liefde. Het raakt me keer op keer wanneer ik daarbij stilsta. Dus dankjewel. Want als jij dit leest, dan zit je ook in ons web. 😉 Misschien wat verder weg, misschien wat dichterbij, hoe dan ook: dankjewel!
Ook kom ik mezelf lekker tegen.
Of misschien beter verwoord: kom ikzelf nog meer bij de basis. Bij de dingen die er echt toe doen. Voor mij. Die belangrijk voor me zijn. Ik zal er een paar met je delen:
- Mijn lief en die twee mooie meisjes. Mijn bubbel is ongeveer zo groot als dat, meer past er op dit moment niet bij. Niet wanneer ik iets met aandacht wil doen, en hell yeah hebben wij dit avontuur met aandacht te doen! En dat brengt mij meteen bij het volgende punt:
- Ik vind het SUPERbelangrijk (ja ja) om AANDACHT te hebben. Voor elkaar, voor de situatie, voor de mensen om me heen. En ook (wat meer, #nevernotlearning) voor mezelf. Aandacht maakt alles menselijk. Menselijkheid zorgt voor verbinding. Mocht je een tip willen wat we in deze gekke tijden nodig hebben, het is dit: aandacht. Menselijkheid. Verbinding. Met elkaar. Van mens tot mens.
- Deze verwacht je misschien al: FLEXIBILITEIT. Ik wil de ruimte hebben (voelen) om mee te kunnen bewegen met dat wat er nodig is. Nee, dat is niet altijd makkelijk. Niet voor mij en ook niet per se voor anderen, omdat plannen dus nogal eens veranderen. Maar een beetje lenigheid doet niemand kwaad.
- Vanzelfsprekend hoort hier dan ook OPENHEID bij. Open en oprecht vertellen, delen, laten weten hoe of wat. Ook als dat raakbaar voelt.
- JOY. Kunnen we alsjeblieft wat meer fun toevoegen? Het leuk maken in plaats van zwaar? Plezier hebben. Lachen! Vooral lachen. Ik neem het leven vaak veel te serieus (altijd al gedaan!) dus ik heb mezelf echt deze reminder te geven: let’s enJOY the ride. Iets mag ook echt alleen maar puur voor de fun zijn! #nevernotlearning #part2
- En voor nu last but not least: LEIDERSCHAP. Pak zelf de regie. Denk zelf na, kies zelf en handel daarnaar. Als ík het namelijk niet doe, dan doet iemand anders dat voor mij. Ik wil zelf aan het roer staan. Ook als dat betekent dat ik moeilijke keuzes moet nemen of lastige gesprekken moet voeren. Niet echt leuk, wel goed groeivoer. 😉
Zo zorgt zo’n weekje toch voor mooie inzichten.
Handvatten om me aan vast te houden, juist wanneer het een beetje wiebelig is. Om richting te bepalen: wat wel? Wat niet (meer)? Stiekem wel fijn zo aan het begin van het jaar, kan ik meteen bijsturen. Zo ga ik vanaf februari al meteen 2 dagen per week werken, in plaats van 3. Voelt ergens als falen, al herken ik dat vooral als een oud ‘mechanisme’. Zo’n geprogrammeerde reactie ‘Je maakt niet af waar je aan begonnen bent, loser!’. Ik glimlach en vervang het: want het is vooral leiderschap nemen. Ik kies, ik zit achter het stuur. Wat is er nu belangrijk? Wat kan ik dan doen? Precies. Dit.
Toch lekker die krachtwoorden, zo wordt kiezen een stuk makkelijker. 😉
