Het is maandag, normaal gesproken een werkdag voor mij, vandaag een zorgverlof-dag. Niet zoals gepland bij SEIN, wel thuis, met een meisje dat vorige week ondanks al onze effort, toch ook positief testte. Dat kon bijna niet anders!

Stijn was donderdag al bezig om wat spullen te pakken en dacht toen: ‘Wat sta ik nou te doen?! Ik kan toch net zo goed nu al testen, voor hetzelfde geld moet ik morgen alles weer uitpakken.’ En zo geschiedde en testte Nien dus ook positief. We kunnen het allemaal maar gehad hebben. 😉 De foto van de zelftest was mijn cue om lekker naar huis te gaan. Als we dan toch allemaal positief zijn (geweest), dan kunnen we ook gewoon bij elkaar zitten. Straks begint het opsplitsen allemaal weer, dus laten we pakken wat we pakken kunnen om samen te zijn! Ik heb alle spullen gepakt, het huisje schoongemaakt en ben samen met Zoë lekker naar huis gereden. Op naar ons eigen bed!

Eindelijk weer bij elkaar, wat fijn!

Hoewel het ook wennen was. Want samenzijn met één meisje zorgt voor een heel andere modus dan met twee meisjes of weer met z’n vieren samen. Ja, zo werkt dat dan dus blijkbaar ook weer. 😉 Zoë was blij, want zij mocht na een nacht lekker slapen, weer naar buiten en met vriendinnetjes spelen. Stijn kon ook gewoon weer gaan en staan waar hij wilde en ik kreeg net een beetje snot terwijl ik zaterdag juist weer ‘zou mogen’. Jammer joh… Maar goed, het kan ook door de koude wind van de afgelopen dagen komen, zeg het maar. Ik doe nog wel even voorzichtig en zorg ervoor dat ik donderdag weer top-fit ben. Dan gaan we weer terug naar SEIN, tenminste… als Nien geen klachten ontwikkelt. Ja, er is dus wederom een kans op een plottwist, al vind ik dat we die bingokaart al wel vol hebben gemaakt de afgelopen weken, toch? Ach ja, we gaan het zien.

Zoë is vandaag in ieder geval weer naar school, daar had ze heel veel zin in. Stijn is een dagje werken, ook weer even lekker normaal. Alleen Nien en ik nemen een soort snipperdag. 😉 En Nien neemt het er even van… #slapenslapenslapen